Je gaat namelijk samen met de honden op zoek naar de schat. Natuurlijk moeten jullie voor een goede samenwerking onderweg trainen en oefeningen doen met de honden zodat jullie een echt team worden met elkaar en de honden.

Durf jij het aan?

 

Geef je dan op en beleef een gezellige, leerzame, en leuke speurtocht heerlijk in de buitenlucht.

Honden als therapiemiddel. Het is een van de laatste ontwikkelingen binnen de wereld der beroepshonden die overduidelijk aanslaat. It’s here to stay, zo denkt ook Carine Krommendijk. Met haar bedrijf ‘Chica Therapiehonden’ participeert ze in deze nieuwe manier om mensen te helpen. Dat het een positief effect heeft beaamt ze dan ook volledig. ‘Honden geven mensen net dat duwtje in de rug die ze nodig hebben.’

Bij binnenkomst ligt een groot bruin barbet teefje te woelen in een kartonnen doos. ‘Er zijn spullen gearriveerd in die doos, maar ze vindt hem zo leuk dat ik hem nog maar even heb laten staan’, vertelt Carine. De hond heet Camille, een éénjarige therapiehond. Ze is nog flink aan het puberen en dat merk je vooral aan haar enthousiaste gedrag. Even verderop heeft de kleine Shih-Tzu reu Chico zich laten vallen op het vloerkleed. Bijna vier jaar oud is hij. ‘Camille is nog volop in de leer en zet ik daarom vooral in om ervaring op te doen. Chico zet ik nu nog vaker in bij bijvoorbeeld de ouderen omdat hij iets rustiger is.’

‘Wat hij bij mij kan doen, kan hij bij veel meer mensen, dacht ik.’

Onbewuste therapie

Opgegroeid in Brazilië leefde Carine regelmatig met honden om zich heen. ‘Door de slechte controle had ons teefje regelmatig nestjes. Ik groeide dus op tussen de puppies.’ Dat zorgde er toch niet voor dat ze direct gek was van honden. ‘Op mijn zevende kwam ik naar Nederland. Toen ik op mijn twintigste besloot terug te gaan om mijn roots te verkennen ontstond de liefde voor honden pas echt.’ Ze besloot een hond te kopen en deze met behulp van een boek van Martin Gaus op te voeden en te trainen. ‘Men keek me raar aan dat ik met een hond aan de lijn liep. Dat was daar al niet gebruikelijk bij modehondjes, laat staat bij de vuilnisbak die ik had.’ Het bleek een liefde die nooit meer zou verdwijnen, want eenmaal terug in Nederland bleef het kriebelen. Het feit dat ze op dat moment niet lekker in haar vel zat deed dit verlangen enkel groeien. ‘Ik was depressief en had een burn-out toen ik besloot om een klein hondje te nemen.’ Dit kleine hondje was Chico. ‘Naarmate hij langer bij mij was merkte ik het positieve effect dat hij op mij had. Chico dwong me om de hort op te gaan, mensen te spreken en bood een luisterend oor.’ Carine kwam tot het besef dat hij veel meer was dan een schoothondje. Hij bracht haar als het ware onbewust therapie. ‘Wat hij bij mij kan doen, kan hij bij veel meer mensen doen, dacht ik.’

Op dat moment stond voor Carine vast dat ze meer wou met haar hond. Ze besloot dan ook om haar carrière hiervoor om te gooien. ‘Ik struinde heel Google af voor een baan met honden en kwam uiteindelijk bij Dogworks terecht, die mensen opleidt tot therapiehondbegeleider.’ Vervolgens schreef ze zich in voor een opleiding en zo geschiedde. Het bleek te zwaar voor Chico alleen om het werk te verrichten en dus kwam de grote Camille erbij. ‘Afgelopen juni ben ik mijn eigen bedrijf begonnen.’

Herinneringen ophalen

In haar praktijk richt ze zich momenteel vooral op kinderen. Maar ook dementerende ouderen maken veelvuldig gebruik van haar diensten. ‘Dementerende ouderen mogen bijvoorbeeld een balletje wegtrappen terwijl de honden mee voetballen. Door die bewegingen en aanwezigheid van de honden worden ze bloedfanatiek.’ Dat triggert de ouderen vervolgens om te socialiseren. ‘Ze praten bijvoorbeeld met elkaar over honden die ze ooit hadden. Het is dus een zekere vorm van afleiding.’ Dit vormt dan ook eigenlijk de kern van de hele therapie. ‘Het zorgt ervoor dat iemand kalmeert, uit zijn schulp kruipt, socialiseert en motiveert. Honden breken veel sneller het ijs.’

‘Je ziet tijdens een workshop meteen hoe onzeker een kind is.’

Tijdens de workshops voor kinderen spelen gelijkwaardige effecten een rol. Deze kinderen hebben niet per se een probleem, maar desondanks hebben de lessen een groot effect bij hun algemene ontwikkeling. ‘Tijdens een workshop zie je meteen hoe een kind is. Je ziet hoe onzeker en verlegen iemand is en je kan hen hierbij helpen.’ Dat helpen doet ze vooral door hen tips te geven over hoe ze om moeten gaan met honden. ‘De kinderen leren samen te werken met elkaar en met de hond, grenzen aan te geven en zelfbewust te worden.’ Carine merkt niet direct verschil tussen het effect op ouderen en kinderen. ‘Het triggert bij beide groepen een socialiserende factor. Kinderen gaan praten over hun huisdieren en ouderen halen herinneringen op van vroeger.’

Een beestenbende

Carine doet veel met haar honden. Bepaalde ervaringen maken dan ook diepe indruk op haar. ‘De workshops met dementerende ouderen doen me veel, maar een tijdje terug heb ik een meisje geholpen om van haar angst voor honden af te komen.’ Ook dat blijft haar bij. ‘Het is heel mooi om te zien hoe dat meisje stap voor stap is gegroeid. Ze wil nu zelfs een speurtocht met mijn honden voor haar verjaardag.’ Want ja, haar therapiehonden zijn ook te boeken voor verjaardagsfeestjes. Tijdens zo’n feestje mogen kinderen een speurtocht houden met haar honden en laten ze hen kunstjes doen.

‘De honden moeten het werk leuk vinden, anders zou je dat gelijk merken.’

Een drukke boel dus. Met al dit harde werken is het de vraag of de honden het zelf ook leuk vinden om te doen. ‘Ze móeten het leuk vinden, want anders zou het niet werken. Dan zouden ze gestrest zijn en dat zou ik gelijk merken.’ Carine is dan ook van mening dat lang niet alle honden als therapiehond gekwalificeerd kunnen worden. ‘Ieder huisdier kan voor zijn baasje therapeutisch werken, maar om het predikaat therapiehond te verdienen moet een hond uiterst stabiel, rustig en sociaal zijn voor iedereen. Dus voor jou, mij, kinderen, ouderen et cetera. Ze moeten nog net iets makkelijker functioneren dan een ongetraind huisdier en vooral stressbestendig zijn.’ De taak van Carine is vooral beschermend. ‘Ik zorg ervoor dat ze het leuk blijven vinden, herken hun stresssignalen en spring ertussen wanneer het nodig is.’

Wat de toekomst brengt weet uiteraard niemand, maar Carine heeft wel een idee waar ze naartoe wil met haar bedrijf. Dromen heeft ze namelijk nog genoeg. ‘Wat ik uiteindelijk zou willen is een samenwerking met verschillende soorten therapeuten als coaches, psychologen en logopedisten. Maar toegang tot een school of ziekenhuis zou ook geweldig zijn. Honden werken namelijk enorm motiverend voor mensen en kunnen net dat duwtje in de rug geven om een handeling te verrichten.’ Men weet bijvoorbeeld dat ze na het verrichten van een handeling een balletje weg mogen gooien en dat kan hen over de streep trekken en wellicht zelfs de pijn ietwat verlichten. Carine gelooft dus dat honden iets kunnen bewerkstelligen wat geen mens kan. ‘Zet bijvoorbeeld een hond neer naast een psycholoog en je zal zien dat het ijs veel sneller breekt.’

Na een tijdje verroert Camille zich vanuit haar kartonnen paleis. ‘Ooit hoop ik pups van Camille te mogen verwelkomen die dan later net als zij ingezet kunnen worden als therapiehonden.’ Ook Chico kijkt nu op. Ze mogen op de foto. Vol verwondering poseert het team vervolgens in de woeste herfstwind, met hun professionele therapiehondtuigjes om hun zachte vacht geklikt en Carine in het midden als trotse begeleider.